การผันคำที่มีตัวสะกด

บทที่ 1

การผันคำที่มีพยัญชนะต้นเป็นอักษรกลางและมีตัวสะกด

อักษรกลางที่มีตัวสะกด  –ง   –ม   –น  –ย  –ว  สามารถผันวรรณยุกต์ได้ครบ 5 เสียง (ทั้งสระเสียงสั้นและสระเสียงยาว)

Middle consonants with the following finals have 5 tones , regardless of short or long vowels)

 

บทที่ 2

การผันคำที่มีพยัญชนะต้นเป็นอักษรสูงและมีตัวสะกด

เราเคยเรียนมาแล้วในเล่มที่ 2 ว่า อักษรสูงและอักษรต่ำไม่สามารถผันวรรณยุกต์ได้ครบ 5 เสียง  แต่ถ้านำอักษรสูงและอักษรต่ำมารวมกันแล้ว  สามารถผันได้ครบ 5 เสียง    High consonants and Low consonants cannot occur with 5 tones. Only if they combine together then they can have 5 tones.

    อักษรสูงผันวรรณยุกต์ได้เพียง 3 เสียง  คือเสียงจัตวา (ไม่มีรูปวรรณยุกต์   เสียงเอก (ไม้เอก)  และเสียงโท (ไม้โท)

     High consonants have only 3 tones

• jàt-ta-waa tone sound (with no tone mark)
• aèk tone sound (with máai aèk tone mark)
• tol tone sound (with máai tol tone mark)

บทที่ 3

การผันคำที่มีพยัญชนะต้นเป็นอักษรต่ำและมีตัวสะกด

เราเคยเรียนมาแล้วในเล่ม 2 ว่า อักษรสูงและอักษรต่ำไม่สามารถผันวรรณยุกต์ได้ครบ 5 เสียง  แต่ถ้านำอักษรสูงและอักษรต่ำมารวมกันแล้ว  สามารถผันได้ครบ 5 เสียง    High consonants and Low consonants cannot occur with 5 tones. Only if they combine together then they can have 5 tones.

    อักษรต่ำผันวรรณยุกต์ได้เพียง 3 เสียง  คือเสียงสามัญ (ไม่มีรูปวรรณยุกต์   ถ้ามีรูปวรรณยุกต์เอกจะออกเสียงโท    และถ้ามีรูปวรรณยุกต์โทจะออกเสียงตรี 

Low consonants only have 3 tones but different sounds and tone marks

• sáa-man tone sound (with no tone mark)
• tol tone sound (with máai aèk tone mark)
• trii tone sound (with máai tol tone mark)