dton Payu bpen dèk dèk chán mii nâa-tîi dtông kàb-rót bpai sòng Payu tîi rong-rian túk-wan chán chôrb kàb-rót yîi-pùn kan lék lék bpai ráb láe sòng Payu tîi rong-rian túg-wan rong-rian níi bpen rong-rian ek-ka-chon pûu-bpòk-krong kon èun jà kàb-rót yú-ròap kan yài yài hrŭu-hrăa maa song lûuk tîi rong-rian baang-kráng mii pîi líang nâng rót maa dôui
ตอนพายุเป็นเด็ก ๆ ฉันมีหน้าที่ต้องขับรถไปส่งพายุที่โรงเรียนทุกวัน ฉันชอบขับรถญี่ปุ่นคันเล็ก ๆ ไปรับและส่งพายุที่โรงเรียนทุกวัน โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนเอกชน ผู้ปกครองคนอื่น ๆ จะขับรถยุโรปคันใหญ่ ๆ หรูหรามาส่งลูกที่โรงเรียน บางคนมีพี่เลี้ยงนั่งรถมาด้วย
baang-kon hâi ngen lûuk bpai rong-rian wan-lá ye ye dtàe chán sŏrn hâi Payu bprà-yàt chán hâi ngen Payu bpai rong-rian kâe wan-lá 20 baht chán bòrk Payu wâa jà dtông chái ngen tâo tîi dtua-aeng mii tâo-nán hâam yeuum ngen pêaun hâam dtid ngen ráan-káa
บางคนให้เงินลูก ๆ ไปโรงเรียนวันละเยอะ ๆ แต่ฉันสอนให้พายุประหยัด ฉันให้เงินพายุไปโรงเรียนแค่วันละ 20 บาท ฉันบอกพายุว่าจะต้องใช้เงินเท่าที่ตัวเองมีเท่านั้น ห้ามยืมเงินเพื่อน ห้ามติดเงินร้านค้า
pêaun pêaun khŏng káo mák jà kui gan wâa pôuk- káo mii bâan hrŭu-hrăa lăng yài mâak pôuk- káo dâi bpai tîew dtàng-prà-têt dton bpìd term sà-mŏe
เพื่อน ๆ ของเขามักจะคุยกันว่า พวกเขามีบ้านหรูหราหลังใหญ่มาก พวกเขาได้ไปเที่ยวต่างประเทศตอนปิดเทอมเสมอ
chów wan nèung dton tîi chán kàb rót bpai sòng Payu tîi rong-rian wan nán fŏn dtòg nàk mâak rá-wàang taang bpai rong-rian Payu hĕn dèk kon èun baang kon yeun ror rót-may nai chút-nák-rian tîi bpìak fŏn láe grà-bpăo nák-rian gôr bpìak fŏn dôui nai rót-may mii kon yé láe dtông yeun bpai dtà-lòrt taang rót-may baang kan gôr mâi mii air rót-dtìt láe mĕn kwan rót baang kon dtông nâng rót mor-têr-sai khŏng pôr tâam-glaang fŏn tîi dtòk nàk
dèk baang kon mâi mii o-gàrt dâi bpai rian năng-sŭu dôui-sám kăo dtông chôui pôr mâe tîi yâak-jon gèb khà-yà bpai kăai baang-kon mâi mii máe-dtàe bâan tîi jà yùu baang kon mâi mii máe-dtàe ngern jà séu kâao gin
เช้าวันหนึ่งตอนที่ฉันขับรถไปส่งพายุที่โรงเรียน วันนั้นฝนตกหนักมาก ระหว่างทางไปโรงเรียนพายุเห็นเด็กคนอื่น บางคนยืนรอรถเมล์ในชุดนักเรียนที่เปียกฝนและกระเป๋านักเรียนก็เปียกฝนด้วย ในรถเมล์มีคนเยอะและต้องยืนไปตลอดทาง รถเมล์บางคันก็ไม่มีแอร์ รถติดและเหม็นควันรถ บางคนต้องนั่งรถมอเตอร์ไซค์ของพ่อท่ามกลางฝนที่ตกหนัก เด็กบางคนไม่มีโอกาสได้ไปเรียนหนังสือด้วยซ้ำ เขาต้องช่วยพ่อแม่ที่ยากจนเก็บขยะไปขาย บางคนไม่มีแม้แต่บ้านที่จะอยู่ บางคนไม่มีแม้แต่เงินจะซื้อข้าวกิน
chán bòrk Payu wâa duu sí!! kon èun lam-bàak kwàa Payu dtâng-yé Payu àrd-jà dtông nâng rót kan lék lék dtàe rót khŏng Payu gôr mii air yen yen mâi dtông bpìak-fŏn láe rót gôr paa Payu bpai tĕung jùd-măai dâi doi bplòt-pai Payu àrd-jà mii bâan lék kwàa bâan khŏng pêaun pêaun dtàe bâan khŏng Payu gôr yùu sà-baai paa-yú àrd-jà mâi dâi bpai tîew America rŭu yú-ròhp dton bpìt-term dtàe rao gôr dâi bpai tîew glâi glâi tîi-săm-kan kuu rao mii-kwaam-sùk
ฉันบอกพายุว่า ดูซิ คนอื่นลำบากกว่าพายุตั้งเยอะ พายุอาจจะต้องนั่งรถคันเล็ก ๆ แต่รถของพายุก็มีแอร์เย็น ๆ ไม่ต้องเปียกฝนและรถก็พาพายุไปถึงจุดหมายได้โดยปลอดภัย พายุอาจจะมีบ้านเล็กกว่าบ้านของเพื่อน ๆ แต่บ้านของพายุก็อยู่สบาย พายุอาจจะไม่ได้ไปเที่ยวอเมริกาหรือยุโรปตอนปิดเทอม แต่เราก็ได้ไปเที่ยวใกล้ๆ ที่สำคัญคือเรามีความสุข
mii-kwaam-sùk gàb chee-wít khŏng dton-aeng doi mâi dtông bpai bprìab-tîab gàb chee-wít khŏng krai
มีความสุขกับชีวิตของตนเองโดยไม่ต้องไปเปรียบเทียบกับชีวิตของใคร
Being happy with your life without comparing with others’ lives.
When Payu was young, I would always send and fetch him from school by car every day, and I always loved driving small Japanese cars. Since this school was a private school, there was another guardian who would drive his big, luxurious European automobile to send his child to school. At times, his nanny would join them as well.
Some would give loads of money to their children each day, but I always taught Payu to spend money wisely. That was why I would only give Payu 20 Baht to bring to school each day. Not only that, but I also told Payu that he should only spend what he had and not to borrow money from his friends or owe stores any money.
His friends would always boast that they live in a big luxurious house and travel overseas during school holidays.
One morning, it happened to be raining very heavily when I was sending Payu to school. On my way there, Payu saw other children dressed in uniform at the bus stop, while getting drenched from the rain. Even their bags were not able to escape from getting wet.
When the bus arrived, the bus seemed to be very crowded, so they had to stand throughout the entire journey. Some buses did not have any air-conditioning and would get stuck in traffic jams consistently, as well as the smoke emitted from car exhausts, caused all passengers to have a bad experience. Whereas, some students had to ride on their father’s motorcycle in the heavy rain.
On the other hand, some children did not have the opportunity to study in school, as they had to help their poor parents to collect and sell rubbish. Some did not even have a house to live in, while others did not have any money to buy food.
Hence, I would always point out and show Payu other people who were living a much harder life than him. In comparison, even though Payu had to take a smaller car, the cold air-con was still working. He did not have to get wet from the rain and would be brought to his destination safely. Payu might have a smaller house than that of his friends, but his home was more comfortable to live in. Although Payu might not travel to America or Europe during school holidays, we would still travel to nearby places, which gave us happiness and memories.
That would allow Payu to understand the happiness in our lives without having to compare to others’ lives.
