dton Payu bpen dèk baang-kráng pêaun pêaun dàa wàa kăo lór-lian
kăo tam-hâi kăo gròd láe sĭa-jai kăo gèb aao maa kíd chán bòrk kăo wâa
kam-pûud khŏng kon-èun tam-hâi rao túg-jai mâi dâi thâr rao mâi gèb aao maa
sài-jai
ตอนพายุเป็นเด็ก บางครั้งเพื่อน ๆ ด่าว่าเขา ล้อเลียนเขา ทำให้เขาโกรธและเสียใจ เขาเก็บเอามาคิด ฉันบอกเขาว่าคำพูดของคนอื่นทำให้เราทุกข์ใจไม่ได้ ถ้าเราไม่เก็บเอามาใส่ใจ
mêua pêaun lór-lian rao rŭu dàa rao dtàe thâr rao mâi sŏn-jai
kam-pûud yâe yâe khŏng kăo kăo gôr jà mâi rúu-sèuk sà-nùk iìk
dtòe-bpai láe kam-pûud khŏng kăo gôr jà mâi-mii pa-lang por tam-hâi
rao túg-jai práw rao mâi yoorm hâi kam-pûud lào-nán maa tam-ráai
kwaam rúu-sèuk khŏng rao aeng
เมื่อเพื่อนล้อเลียนเรา ด่าเรา แต่ถ้าเราไม่สนใจคำพูดแย่ ๆ ของเขา เขาก็จะไม่รู้สึกสนุกที่จะแกล้งเราอีกต่อไป และคำพูดของเขาก็จะไม่มีพลังพอทำให้เราทุกข์ใจ เพราะเราไม่ยอมให้คำพูดเหล่านั้นมาทำร้ายความรู้สึกของเราเอง
dtàe thâr rao gròd kăo gôr jà sà-nùk láe sà-jai láe jà hăa vi-tee glâeng
mâak-khêun iìk yîng-bpai-kwàa-nán thâr rao gròd láe dàa glàb kon tîi krîet
láe mâi-mii kwaam-sùk mâak tîi-sùd gôr kuu rao práw rao dtông kíd láe
waang-păan wâa rao jà dàa kăo yang-ngai hâi kăo jeb-bpòud jai mâak tîi-sùd láew thâr rao dàa kăo kăo gôr dàa rao iìk tá-lóh gan bpai-bpai maa-maa mâi-mii tîi sîn-sùd
แต่ถ้าเราโกรธเขาก็จะสนุกและสะใจ และจะหาวิธีแกล้งเรามากขึ้นอีก ยิ่งไปกว่านั้นถ้าเราโกรธและด่าเขากลับ คนที่เครียดและไม่มีความสุขมากที่สุดก็คือเรา เพราะเราต้องคิดและวางแผนว่า เราจะด่าเขากลับยังไงให้เขาเจ็บปวดใจมากที่สุด แล้วถ้าเราด่าเขา เขาก็ด่าเราอีก ทะเลาะกันไป ๆ มา ๆ ไม่มีที่สิ้นสุด
hěn mái wâa rao kuu kon tîi tam-hâi dtua rao aeng túg-jai mâak tîi-
sùd práw rao lêuk dái wâa jà gèb aao kam-pûud khŏng kon-èun maa
kíd mái thâr rao lêuk tîi jà gèb aao maa kíd rao nân-làe tîi bpen
kon tam-hâi dtua aeng túg-jai dtàe thâr rao lêuk tîi jà mâi sŏn-jai gàb
kam-pûud khŏng kon-èun kam-pûud lào-nán gôr tam-hâi rao túg-jai
mâi-dâi loei
เห็นไหมว่า เราคือคนที่ทำให้ตัวเราเองทุกข์ใจมากที่สุด เพราะเราเลือกได้ว่าจะเก็บเอาคำพูดของคนอื่นมาคิดไหม ถ้าเราเลือกที่จะเก็บเอามาคิด เรานั่นแหละที่เป็นคนทำให้ตัวเองทุกข์ใจ แต่ถ้าเราเลือกที่จะไม่สนใจกับคำพูดของคนอื่น คำพูดเหล่านั้นก็ทำให้เราทุกข์ใจไม่ได้เลย
No one can make us feel sad as much as ourselves.
When Payu was still young, his friends would insult and mock him, making him feel angry and sad. He would come back and think about it, but I would tell him not to take what others had said to heart. That way, they would not hurt us.
As long as we do not care when they say bad things, they would not find it fun to tease us any longer and would stop. That is because their words are not powerful enough to make us feel bad since we do not let them hurt us.
However, if we were to be angry, they would enjoy teasing us and also continue to find other ways to do so. Moreover, if we were to be angry and insult them back, the ones who will be the most stressed and unhappiest would be ourselves because we will have to plan the best comeback to their insults. Additionally, there will be no end to the argument, as each side would keep insulting each other continuously.
Do you see now that the only one who has the ability to cause us to feel sad is ourselves? If we do choose to listen to and overthink about others’ hurtful words, we are the ones who will become unhappy. However, if we do not mind what they say, those insulting words would then never be able to make us feel sad.
